Fазал

Аз кӯи ман танҳо гузар, аз сози ман шав бохабар,
Аз дидаи гирёни ман, бинмо ҳазар, бинмо ҳазар.
Эй чашмаи рӯъёи ман, эй дидаи бинои ман,
Бар қалби пурармони ман, бинмо назар, бинмо назар.
Эй навбаҳори зиндагӣ, эй дурр дар арзандагӣ,
Бо ман биё, дар сози дил, эмин бимонӣ аз хатар.
Асрори ҷону тан туӣ, авроқи сабзи ман туӣ,
Дар гирудори зиндагӣ, бар душманат ёбӣ зафар.
Эй аз ирода хушгуҳар, аз бахт шоҳи баҳру бар,
То ту нагирӣ дасти ман, ҳастӣ дигар, ҳастӣ дигар.
Эй тоҷи ман, эй тахти ман, эй сорбони бахти ман,
Бо корвони ишқи худ, аз кӯи дил боре гузар.
Ту бар Адиба гуфтаӣ: -Охир манам Маҷнуни ту.
Лайлӣ наям, аммо каме, аз дарди дил дорам хабар.