ЯК РӮЗИ БОРОНӢ

Туро ман ёфтам,
Як рӯзи боронӣ,
Ки медидам
Ҳазорон чашм,
Зери чатри ҳайронӣ,
Ки мебозанду менозанд,
Балки олами розанд.
Туро ман ёфтам!
Аз қатраҳои ашки боронҳо,
Расида дар кафи ҳар барг.
Туро хуш кофтам,
Аз хандаҳои вопасини марг.
Ману Ту,
Пораҳои номаҳои қалби пурдардем,
Агар сад сол ҳам аз оташи покӣ,
Гузар созем.
Назар созем,
Сиёвушвор мо сардем,
Сиёвушвор мо мардем…

Туро ман ёфтам аз оташи суғди ниёгонам.
Ҳама ҷо арғувонӣ шуд,
Мисоли лолазорони самои ахтаролуда…

Биё, як шоми боронӣ,
Ба изҳори пушаймонӣ,
Ту зебоӣ!
Биё, то боз бахшоям,
Ғурурамро ба қурбонӣ!