МЕРАВАМ

Меравам пеши ҳамон ёри куҳан,
Ки туро аз ғами ман нест хабар.
Меравам! Аз пайи ман зора макун,
Дар ту чун ишқи маро нест асар.

Нест ғайри ҳавасу шавқу фиреб,
Шарари ишқ куҷо дар дили ту?
Ҳайфи он зан, ки пас аз ман ояд,
Бари ту! Рамзада бар манзили ту.

Нигаҳам рост ба ҳар ҷо, ки турост,
Нақши девори каҷат гуфт сухан:
-Дигар, эй духтараки шӯхи бало,
Пеши ҳар кас ба хато ханда мазан.

Занги дар гуфт, ки оҳанги видоъ,
Бизанам, чист, бигӯ, фармонат?
-Бинавозаш, ки чунон мехоҳӣ,
То намонад ба ҷаҳон армонат!

Меравам пеши ҳамон ёри куҳан,
Меравам ҳарфи пушаймонӣ ба лаб.
Ашк мерезаму аз бӯсаи ӯ,
Боз месӯзам дар оташи таб.