БОЗ БОРОН

Боз борон,
Қосиди рӯзи баҳор аст.
Мезанад бар кӯчаҳои шаҳри барфӣ,
Мебарад барфи диламро…
Мебарад бо худ зимистонро…

Дар раҳи марди муҳоҷир
Резаборон,
Қатра-қатра дар бари рӯ,
Ашкҳои интизор аст.
Мӯи ман тар,
Ҳамчу гесӯи дарахтон.
Шеъри сабзи зиндагиро,
Гуфтаам дар зери борон.
Дидаам дар зери чатри дӯстдорон,
Ишқро бо чашми гирён.

Менамояд, балки ин дурдона дар пои булӯр ,
Дар тани мармарнамои бегуноҳаш…
Менависам ҳар саҳар,
Нома аз номи булут, аз барги тар.
Ошиқона,
Ҷовидона,
Дар бари ҳам.
Боз мехонам нигоҳаш,
Оҳ, ин дам майдаборон,
Мекунад бо ҳам никоҳаш.

Резаборон,
Мезанад ангушт,
Мезанад бар шишаи ҷон…
Шоири ман,
Ошиқи ман,
Оҳ, ин дам мезанад мушт,
Бар дари дил,
Бо сад армон.

Оҳ, борон!
Бас макун оҳанги розат,
Нағмаҳои дилнавозат,
Ман чӣ медонам ниёзат?!
Шоирам сад байт гӯяд,
Аз баёзи достони ҷонгудозат.

Оҳ, борон!
Гиряҳои модарам аз пушти ман буд.
Бар замини хонаи мо,
Бар сарову ҳотаи мо,
Бар сари долу дарахтон…

Бар сари ҳар донаи мо,
Боз бор, эй резаборон!
22.02.2008, Москва