БАҲОРИ НОЗ

Биё, эй шоири ғамҳо,
Бубин дар сози ин рӯъё,
Замин аз гесувони беди маҷнун шеър мегӯяд.
Баҳор аз рози найсон сабз мегардад.
Ба сози ишқ гул аз шоха мерӯяд.
Насими бахтро дар нагҳати шаббода мебӯяд.
Гуноҳи ишқи аздилрафтаро,
Борони сабзи ишқ мешӯяд.
Сафо аз осмони рангбори нур,
Аз хуршед меҷӯяд.

Вале ту,
Дар канори дигаре,
Бегонатар аз барфи даймоҳӣ.
Ба ман қаҳрӣ…
Намеҷӯям ман аз афсона, аммо моҳии тилло,
Дили пурқиссаам чун тӯри холист,
Туро мехоҳам аз дарё!
Туро мехоҳам аз дунё!

Биё, эй шоири ғамҳо,
Мусофирҳо зи шаҳри дур меоянд,
Баҳоронро парасту меситояд.
Ва дар боли кабӯтарҳо,
Ва дар гулрези ахтарҳо,
Баҳори ноз меояд!
Муҳаббат боз меояд!

Биё, эй шоири ғамҳо,
Ки мо дар банди ҳиҷронем,
Ба элак обро аз хоби нозаш бозмехонем.
Биё! Бо суманак мо оштиро ош мемонем!
3.03.2006