Рақси фариштаҳои хаёлиро,
Дар шӯълаҳои чашми ту мебинам.
Ин шеърҳои ғамзадаи худро,
Гуфтам ба шамъ дар сари болинам.
Аз шабчароғи кӯчаи танҳоӣ,
Борони ашк ҳасрати дунё буд.
Суроби ту ба номаи ман месӯхт,
Рафтӣ, дареғ, он ҳама рӯъё буд…
среда, 24 февраля 2010 г.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий