ШАҲРИ БОРОНӢ

Боз аз дунё фаромӯшам,
Боз бо ёдат ҳамоғӯшам.
Мерасад аз шаҳри боронӣ,
Ҳой-ҳойи гиря бар гӯшам.

Дар паси девори рӯъёҳо,
Духтаре роҳи ту мепояд.
Дер кардӣ, эй чаро охир?
Мерасӣ дар лаҳзае шояд.

Меравам аз пушти хотирҳо,
Рӯзҳои гарми тиллоӣ.
Сурати хуршед механдид,
Аз диёри дури зебоӣ.

Дар канорат шом рӯшан буд,
Зиндагӣ хушранг метобид.
Моҳи нав дар шонаи кӯҳе,
Ҳамчунон маъшуқ мехобид.

Баргҳо дар шохаҳо ором,
Бенаво, бемору хомӯшанд.
Бар сари гӯри ҳавасҳоям,
Сабзаҳо, о ваҳ, сияҳпӯшанд.

Шишаи бишкастаи умед,
Бе навозишҳои армонам.
Синаи садпора аз ишқам,
Эй ғами ширинтар аз ҷонам!
13.12.2007, Москва