ТУ МЕОӢ

Гаҳе ки зиндагӣ беранг хоҳад шуд,
Гаҳе ки дил ба ёдат танг хоҳад шуд,
Гаҳе ки дар ниҳодам мову манро ҷанг хоҳад шуд,
Ту меоӣ…

Дар оғӯшат,
Зимистон мешавад Наврӯз.
Пас аз шабҳои зулмонӣ,
Пас аз шабҳои тӯлонӣ,
Пас аз шабҳои боронӣ,
Муборак мешавад он рӯз,
Ту, эй хуршед меоӣ!

Ва ишқатро
Миёни хонаам,
На, аз даруни синаам,
В-аз умқи ин зиндони хоҳишҳо,
Ва пас аз сад ҳазорон лаҳзаҳои бе ту буданҳо,
Ва чун як киштӣ дар дарёи ишқи ту шикастанҳо,
Зи навмедӣ гиристанҳо,
Ба оҳанги навозишҳо,
Ва дар амвоҷи бахшишҳо,
Варо озод месозам,
Ту, эй уммед меоӣ!

Ту, эй имони ман,
Охир ҳама буду набудам,
Ҷону рӯҳам.
Каъбаи ман,
Тору пудам.
Қиблаи ман,
Бар суҷудам.
Қалби ман Қуръони ишқат буд!

Ва чун хатти шикаста дар дилам,
Дар байни дафтарҳо,
Ва дар боли малоикҳо,
Ва дар парвози кафтарҳо,
Ва дар девони хотирҳо,
Ба ранги зард не,
Ранги сиёҳи дард не,
Чун ҷонамози модарам,
Чун шеъри ман,
Чун барф,
Ту ҳам испед меоӣ!

Ва он гаҳ,
Чашмаҳои чашми ман,
Аз ҳаҷр не,
Аз шавқи дидори ту,
Пур аз об
Ва ғам нотоб,
Биёбони танам аз гармии дастони ту,
Шодоб хоҳад шуд.
Гиёҳи мурдаи розу ниёзам сабз мегардад.
Миёни лолазорон ранги хун,
Ранги садоқатро,
Муҳаббатро,
Ту мебинӣ.
Ва он гаҳ, эй Худои ман!
Пас аз сад соли гумномӣ,
Ту меоӣ!
18.02.2008, Москва.